Nikola Aleksić

Nikola Aleksić

(Stari Bečej, 1808 — Arad, 1. januar 1873) je bio srpski slikar.

Biografija

Potiče iz zanatlijske porodice u Starom Bečeju. Sin je Ane i Jovana Aleksića bečejskog krojača.
Roditelje je rano izgubio pa ga je iškolovao stariji brat Aleksa, učitelj u Đurđevu. Brat ga je uočivši
njegov talenat za slikarstvo odveo u Novi Sad. Slikanje je počeo da uči u ateljeu Arsena
Teodorovića u Novom Sadu (do 1826.).

Kada je umro majstor Arsa, on se još dve godine mučio sa sitnim porudžbinama. Rešen da živi od
slikanja, odlazi 1828. godine u Beč, i studira na Akademiji do 1830. godine. Počinje u klasi antike,
a nastavlja istorijsko slikarstvo. Putuje u Italiju, gde ostaje tri godine upoznajući umetnost nazarena,
živeći od izrade portreta. Kopirao je stare majstore po galerijama i slikao portrete austrijskih oficira
srpskog porekla. Posle Italije 1834. godine boravi u Novom Sadu, a zatim u Sremskim Karlivcima,
gde kopira portret mitropolita Stefana Stratimirovića.

Nakon tri godine bavljenja u Kneževini Srbiji, gde je radio portrete, mamio ga je zavičaj. Godine 1837.
nastanjuje se u Kikindi gde otvara radionicu, da bi 1840. godine prešao u Temišvar, pa u Arad gde
ostaje do kraja života, zbog rodbine. U Temišvaru se oženio sa Marijom Stankić iz Verone. Nikolini
naslednici, sin Dušan i unuk Stevan takođe su bili poznati slikari i ikonopisci.

Wikipedija

Radovi

Bio je plodan slikar. Radio je uglavnom ikone, zidne slike i portrete. Naslikao je:

1837. zidne slike i nekoliko ikona u Molu
1838. ikonostas rumunske crkve u Fibišu (Fibiş) u Rumuniji
1839. ikonostas i zidne slike u Banatskom Aranđelovu
1841. ikonostas rumunske crkve u Kuvinu (Cuvin) u Rumuniji, premazan 1864.
1844. ikonostas i zidne slike rumunske crkve u Simbeteriju (Simbăteru) u Rumuniji
1845. ikonostas u Srpskom Semartonu (Sânmartinu Sârbesc) Rumunija
1845—1846. zidne slike u srpskoj crkvi u Aradu
1846. ikonostas u Srpskom Svetom Petru
1847. ikonostas u Elemiru
1848. zidne slike u Novom Kneževcu
1854. ikonostas i zidne slike u Kumanima
1855. ikonostasu u Novom Miloševu
1857. zidne slike u Mokrinu
1858. ikonostas u Radojevu
1859. zidne slike u crkvi u Melencima
1861. ikonostas u Malom Bečkereku (Becicherecu Mic) (Rumunija)
1862. ikonostas u Varjašu (Variaş) (Rumunija)
1863. ikonostas u rumunskoj crkvi u Aradu
1865—1866. ikonostas u srpskoj crkvi u Aradu
1867. ikonostas i crkvi u Mikalaki (Micălaca) (Arad)
1868—1869. ikonostas u srpskoj crkvi u Gospođincima i
1870—1871. ikonostas i zidne slike u Ostojićevu


Wikipedija

Radio je i za crkve u Kapolnašu (Rumunija), Sabathazi (Rumunija), Velikom Sv. Nikoli.
Sa starošću dolazi kod njega do "opadanja" u kvalitetu, usled prekomernog rada i zamora.
Ipak, pojedini radovi su mu i u starosti neobično uspeli, poput Bogorodice ili Usekovanja
iz aradske crkve.

Portreti su mu neobično verni, i umeo je uvek da izrazi karakterističnu crtu lica neke osobe.
Ostavio je nekoliko uzornih portreta među kojima su Portret sinova (Matica srpska),
Jelisaveta Ninković, Čovek u plavom, Devojčica sa ružom (Narodni muzej u Beogradu),
Mala Kengelčeva, Portret žene u plavom (Galerija Matice srpske) i dr.

Tipičan je predstavnik bidermajera. U crkvenom slikarstvu je pod uticajem nazarena, sa iskrenim
osećanjem za monumentalnost. U portretima je osećajan kolorista i vešt crtač karaktera.

Imao je više učenika, kao što su Novak Radonić, Aksentije Marodić i Ljubomir Aleksandrović. Njegov
sin Dušan i unuci Stevan i Ivan bili su takođe poznati slikari.

Wikipedija